Het woord 'ouder' roept heel wat veronderstellingen, verwachtingen en ook vooroordelen op. Er wordt in onze maatschappij heel wat verwacht van 'een ouder'! Als je dan verneemt dat je kind autisme heeft (of je hebt een sterk vermoeden) dan ga je soms twijfelen aan je ouderschap. Wat is er nu juist aan de hand? Hoe moet het nu verder? Hoe pak ik dit het beste aan?

Er gaat bovendien een hele andere wereld open. De wereld van diagnoses, therapeuten, overleggen,... en die kan best heel beangstigend kan zijn.

​

Misschien heb je al een hele weg afgelegd, maar je kan wel nieuwe inzichten gebruiken.
Samen met jou zoek ik antwoorden en gepaste oplossingen.

​